Pęcice swoją nazwę zawdzięczają pewnie końskim pęcinom,
różne na ten temat krążą opowieści. Pisana historia Pęcic (według świadectw kościelnych) sięga
przełomu XIII i XIV wieku. Wieś i majątek leżała na szlaku z Raszyńca (teraz
Raszyn) do Błonia, niegdyś ważnego miejsca handlowego. Prowadził on przez Pęcice, Żbików
i Rokitno. Stanowiły ponadto ośrodek klucza składającego się z majątków
w Pęcicach i Chlebowie oraz podległych wsi Szamoty, Reguły i Kuchy.

W XIV wieku istniała parafia w Pęcicach obejmująca sąsiednie wsie.
W 1603 roku spłonął drewniany kościół pod wezwaniem św. Apostołów Piotra i Pawła.

Kolejny, również drewniany kościół, został konsekrowany w 1766 roku. Dzisiejszy,
klasycystyczny, jednonawowy, murowany, zbudowano w latach 1824-32. Został on poważnie uszkodzony podczas pierwszej wojny światowej jesienią 1914 roku.
Po wojnie odbudowany staraniem mieszkańców, otrzymał nowe organy
i dzwonnicę. W południowej ścianie wmurowano, ku pamięci, dwa pociski artyleryjskie.
Drugą pamiątką po tej wojnie jest cmentarz wojskowy na łąkach, w miejscu dawnego cmentarza słowiańskiego.

Początkowo w Pęcicach istniał dwór drewniany, rozbudowany przez
kolejnych właścicieli w XVII wieku. W latach 1808-1809 powstał dwór murowany
oraz otaczający go park. Na miejscu bagiennego jeziorka utworzono staw z wyspą.
Całość otaczał jednolity ceglany mur z fosą. Miał stać się miejscem spotkań
loży masońskiej. Dwór został zniszczony w wyniku działań pierwszej wojny światowej.
Odbudowano go w niezmienionej formie i na pierwotnych fundamentach w latach 1922-25. Podczas drugiej wojny światowej w majątku stacjonowały wojska niemieckie. 2 września 1944 roku doszło do bitwy pomiędzy Niemcami a oddziałem Powstańców Warszawskich wycofujących się do Suchego Lasu. Pomnik Powstańców znajduje się w pałacowym parku.

Po wojnie majątek upaństwowiono a dwór stał się filią szpitala
psychiatrycznego w Tworkach. Popadł w ruinę.
Odremontowany w latach 70-tych XX wieku funkcję zmienił nieznacznie, bawili w nim prominenci różnych ustrojów.

Pęcice to też przepiękna dolina Utraty, XVIII-to wieczna łąka
u jej zbiegu z Raszynką, kręta droga koło stawów, 400-letnie drzewa, ślady prastarych
(II-III w.n.e.) dymarek na polach …

Pośrodku wsi, pomiędzy kościołem a starą lodownią,
przy grobli wiodącej nad Utratę jeszcze w drugiej połowie
XX wieku stały ruiny karczmy. Widać było kształty izb
i podcieni. Jej duch pieczołowicie przechowywany, po latach przeniesiony został do Karczmy w Pęcicach. Tu uwolniony …